تجربة زیستۀ کودکان کار شهر تبریز از احساس تنهایی، مطالعه به روش پدیدارشناختی

خانواده نظامی اجتماعی است که اختلال در هریک از اعضای آن می‌تواند کل نظام خانواده را مختل کند. درک صحیح از مشکلات خانواده‌های کودکان کار، نه‌تنها به این کودکان و خانوادة آن‌ها، بلکه به جامعه نیز کمک فراوانی می‌کند. یکی از مؤلفه‌های تأثیرگذار بر کیفیت زندگی کودکان کار، احساس تنهایی است؛ بنابراین هدف این پژوهش، توصیف و تبیین واکاوی تجربه‌های کودکان کار از احساس تنهایی بود. پژوهش حاضر به روش کیفی و پدیدارشناسی و نمونه‌گیری هدفمند و به‌کمک مصاحبة ژرف‌نگر با پانزده نفر از کودکان کار انجام گرفت و مصاحبه‌ها ضبط و به روش استرابرت و کارپینتر تجزیه و تحلیل شد. از یافته‌های تجربه‌های کودکان کار از احساس تنهایی چهار مضمون اصلی «احساسات ادراک‌شده»، «انواع احساس تنهایی»، «پیامدهای احساس تنهایی» و «راه‌های غلبه بر احساس تنهایی» شناسایی شد. کودکان کار در معرض انواع احساس تنهایی‌ها و به‌ویژه تنهایی اگزیستانسیال قرار دارند. همچنین در زندگی خود احساس بی‌معنایی، ناامیدی و رهاشدگی دارند. بدین‌منظور می‌توان با سیاست‌هایی مانند بهبود تعامل اجتماعی، تدارک زمینه‌های تحصیل، آموزش مهارت‌های اجتماعی و معنویت‌درمانی بر این حس کودکان کار غلبه کرد.